มาเลเซีย – โจ ฟรีแมน นักวิจัยด้านเมียนมาของแอมเนสตี้ อินเตอร์เนชั่นแนล กล่าวถึงเหตุการณ์เรือล่มนอกชายฝั่งมาเลเซีย ส่งผลให้มีผู้ลี้ภัยและผู้อพยพชาวโรฮิงญาเสียชีวิตว่า

หากจะกล่าวถึงเหตุการณ์สำคัญทางประวัติศาสตร์การเมืองไทยสมัยใหม่ หนึ่งเหตุการณ์ที่ไม่พูดถึงไม่ได้ คือการชุมนุมใหญ่ที่เกิดขึ้นหลายครั้ง ใน พ.ศ. 2563 – 2564 ที่ไม่เพียงแต่โดดเด่นที่ผู้ชุมนุมส่วนใหญ่เป็นเยาวชนและคนรุ่นใหม่เท่านั้น แต่พลังมหาศาลของกลุ่มคนเหล่านี้ได้แสดงออกผ่านเสียงตะโกนโห่ร้อง คำปราศรัยที่ทรงพลัง และความคิดสร้างสรรค์ในการออกแบบการชุมนุมที่หลากหลาย รวมทั้งข้อเสนอที่แหลมคมจน “ทะลุเพดาน” อย่างที่ไม่เคยปรากฏในการลุกฮือครั้งใดของประชาชน แม้หลายครั้งจะต้องเผชิญกับการปราบปรามโดยเจ้าหน้าที่รัฐ แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าพลังของผู้ชุมนุมจะลดลงแต่อย่างใด

หากจะกล่าวถึงเหตุการณ์สำคัญทางประวัติศาสตร์การเมืองไทยสมัยใหม่ หนึ่งเหตุการณ์ที่ไม่พูดถึงไม่ได้ คือการชุมนุมใหญ่ที่เกิดขึ้นหลายครั้ง ใน พ.ศ. 2563 – 2564 ที่ไม่เพียงแต่โดดเด่นที่ผู้ชุมนุมส่วนใหญ่เป็นเยาวชนและคนรุ่นใหม่เท่านั้น แต่พลังมหาศาลของกลุ่มคนเหล่านี้ได้แสดงออกผ่านเสียงตะโกนโห่ร้อง คำปราศรัยที่ทรงพลัง และความคิดสร้างสรรค์ในการออกแบบการชุมนุมที่หลากหลาย รวมทั้งข้อเสนอที่แหลมคมจน “ทะลุเพดาน” อย่างที่ไม่เคยปรากฏในการลุกฮือครั้งใดของประชาชน แม้หลายครั้งจะต้องเผชิญกับการปราบปรามโดยเจ้าหน้าที่รัฐ แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าพลังของผู้ชุมนุมจะลดลงแต่อย่างใด อย่างไรก็ตาม ปัจจุบันนี้ ภาพอันทรงพลังเหล่านี้กลับจางหายไป เกิดอะไรขึ้นกับพลังของคนรุ่นใหม่กันแน่?

คำว่า DOT ในแนวคิดสถาปัตยกรรมร่วมสมัย เป็นองค์ประกอบพื้นฐานที่สถาปนิกและศิลปินจำนวนมากให้ความหมายไว้หลากหลาย ทั้งในมุมของ Le Corbusier สถาปนิกผู้บุกเบิกสถาปัตยกรรมสมัยใหม่ หรือ Wassily Kandinsky ศิลปินชาวรัสเซียผู้เป็นต้นธารของศิลปะนามธรรม ต่างมอง ‘จุด’ ว่าเป็นมากกว่าหน่วยเล็กๆ ที่ไร้มิติ หากแต่คือจุดเริ่มต้นของพื้นที่ที่มีความหมาย (Point of Intention) 

การดำเนินคดีต่อเด็กจากการแสดงออกทางการเมืองขัดแย้งหลักสิทธิมนุษยชนสากลโดยตรง โดยเฉพาะหลักการว่าด้วยสิทธิเด็กที่ประเทศไทยมีพันธกรณีต้องปฏิบัติตามภายใต้อนุสัญญาว่าด้วยสิทธิเด็ก (CRC) การใช้กระบวนการยุติธรรมทางอาญาเพื่อตอบโต้การแสดงออกของเด็ก ไม่เพียงเป็นการละเมิดสิทธิในเสรีภาพการแสดงความคิดเห็นและการชุมนุมโดยสงบ นอกจากนี้ รายงานการตรวจสอบของคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ (กสม.) 1 ยังชี้ให้เห็นรูปแบบการละเมิดสิทธิของเด็กอย่างต่อเนื่อง และสะท้อนปัญหาเชิงระบบไปจนถึงการปฏิบัติที่ไม่คำนึงถึงหลักผลประโยชน์สูงสุดของเด็ก

“ทุกสิ่งที่เราทำเกิดจากความเชื่อ เราทำเพราะต้องการเห็นความเปลี่ยนแปลง เราทำเพราะเรามีความหวังว่าเรื่องของสิทธิมนุษยชนในประเทศไทยจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นด้วยสองมือนี้ของเรา”

ทางการไทยต้องดำเนินมาตรการอย่างเร่งด่วน มีประสิทธิภาพ และคำนึงถึงมิติทางเพศ เพื่อรับประกันว่าอังคณา นีละไพจิตร ผู้หญิงนักปกป้องสิทธิมนุษยชนจะได้รับการคุ้มครองความปลอดภัยจากการตกเป็นเป้าการโจมตี การข่มขู่ คุกคามหรือการใช้ความรุนแรงทุกรูปแบบทั้งในโลกออนไลน์และออฟไลน์  ภายหลังจากการแสดงความคิดเห็นสาธารณะของเธอเกี่ยวกับสถานการณ์ชายแดนไทย-กัมพูชา ภายใต้อนุสัญญาต่อต้านการทรมาน และการกระทำอื่นๆ ที่โหดร้าย ไร้มนุษยธรรมหรือย่ำยีศักดิ์ศรี (CAT) ที่ประเทศไทยเป็นภาคี

แอมเนสตี้ อินเตอร์เนชั่นแนลชี้ว่า ชุมชนชาวโรฮิงญาในรัฐยะไข่ตอนเหนือของเมียนมากำลังเผชิญกับการบังคับใช้แรงงาน วิกฤติด้านอาหารและสุขภาพ การจำกัดเสรีภาพในการเดินทางอย่างเข้มงวดและความขัดแย้งทางอาวุธที่ทวีความรุนแรงขึ้น พร้อมเตือนถึงการตัดสินใจส่งผู้ลี้ภัยจากบังคลาเทศกลับเมียนมาอย่างเร่งร้อนนั้นเป็นอันตรายอย่างยิ่ง

โจ ฟรีแมน นักวิจัยด้านเมียนมาของแอมเนสตี้ อินเตอร์เนชั่นแนล แสดงความคิดเห็นต่อรายงานการโจมตีทางอากาศโดยกองทัพเมียนมา ซึ่งกล่าวกันว่าคร่าชีวิตพลเรือนไปมากกว่า 20 ราย รวมถึงเด็ก เมื่อมีการทิ้งระเบิดหลายลูกจากนักบินพาราไกลเดอร์ (Paraglider) ที่ใช้ร่มบินติดเครื่องยนต์ (Paramotor) โดยกล่าวว่า

เมื่อวันที่ 25 กันยายน 2568 ห้องเรียนคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่ ถูกจัดให้เป็นห้องฉายหนังชั่วคราวพร้อมเปิดเวทีสนทนาในกิจกรรม “Amnesty Regional Meet Up: ดูหนัง – ฟังเรื่องสิทธิมนุษยชน” งานนี้จัดโดย แอมเนสตี้ อินเตอร์เนชั่นแนล ประเทศไทย ร่วมกับ Documentary Club, คณะนิติศาสตร์ ม.อ. หาดใหญ่ และ คณะรัฐศาสตร์ ม.อ. ปัตตานี ภายในงานมีการฉายสารคดี No Other Land – ใครจองแผ่นดินนี้ ก่อนเปิดวงคุยแลกเปลี่ยนมุมมองเรื่องสถานการณ์สิทธิมนุษยชนระหว่างอิสราเอลกับปาเลสไตน์หลากหลายแง่มุม

‘บ้าน’ ไม่ได้เป็นเพียงที่อยู่อาศัยให้เราหลบนอนหนึ่งคืน แต่คือพื้นที่ที่เราหายใจ เติบโต รับฟังเสียงหัวเราะและเรื่องเล่าของผู้คน บ้านคือวัฒนธรรม วิถีชีวิต และสังคมเล็กๆ ที่โอบอุ้มเราไว้ตั้งแต่วัยเยาว์จนถึงวัยผู้ใหญ่ หรืออาจตลอดอายุขัยในบ้านนั้น แต่หากวันหนึ่งบ้านหายไป เราจะอยู่ที่ไหน? วันนี้ ชุมชนทั่วประเทศกำลังเผชิญโครงการพัฒนาขนาดใหญ่ เหมืองแร่ แลนด์บริดจ์ ป่าคาร์บอน บ้านที่เคยมั่นคงกลับอยู่บนความเสี่ยงที่จะถูกไล่รื้อทุกเมื่อ ทั้งที่สิทธิในที่อยู่อาศัยคือสิทธิขั้นพื้นฐานของเราโดยแท้จริง

เมื่อนึกถึงคำว่า ‘ต้นกล้า’ ภาพแรกที่ปรากฏอาจเป็นต้นอ่อนสีเขียวที่เพิ่งโผล่พ้นดิน เล็ก บอบบาง แต่เต็มไปด้วยพลังที่จะหยั่งรากและเติบโต หากได้อยู่บนผืนดินที่อุดมสมบูรณ์และมีน้ำหล่อเลี้ยงอย่างเพียงพอ ในภาษาไทย คำนี้ไม่ใช่เพียงชื่อของต้นไม้ แต่ยังเป็นสัญลักษณ์ของ การเริ่มต้น ความหวัง และการเปลี่ยนผ่าน