แดน (นามสมมติ) เด็กชายวัย 15 ปี ยอมก้าวเท้าออกจากบ้านเกิดมาประเทศไทยตามคำร้องขอของพ่อและแม่ หลังจากพ่อซึ่งเป็นผู้นำศาสนาคริสต์ในหมู่บ้านถูกรัฐบาลเวียดนามเพ่งเล็งอย่างหนักและกล่าวหาพ่อว่าเป็น “ภัยต่อความมั่นคงของชาติ” 

ในที่สุด แดนก็จะได้เดินทางไปอาศัยในประเทศที่ปลอดภัยสำหรับเขา 

แดน ในวัย 15 ปี ตัดสินใจลี้ภัยจากหมู่บ้านชาวมองตานญาดบริเวณพื้นที่สูงตอนกลางของประเทศเวียดนามมายังประเทศไทยในเดือนมกราคม 2558  

แดนยังคงประกอบพิธีกรรมของศาสนาคริสต์ที่โบสถ์ตามศรัทธาของเขาร่วมกับชาวมองตานญาดในจังหวัดหนึ่งของประเทศไทยที่เขาเคยพักอาศัยด้วยเป็นประจำทุกวันอาทิตย์ 

หลังเดินทางมาถึงประเทศไทย แดนเริ่มทำงานในเขตก่อสร้าง กวาดถนน และปอกมะพร้าวเพื่อรายได้ สองปีถัดมา แดนมีโอกาสได้เรียนภาษาอังกฤษกับอาสาสมัครในชุมชนแห่งหนึ่ง ก่อนที่จะได้งานประจำเป็นผู้ช่วยทนายความ (Paralegal) ให้กับองค์กรช่วยเหลือผู้ลี้ภัยแห่งหนึ่งในประเทศไทย 

ตอนนี้แดนได้สถานะผู้ลี้ภัยแล้ว ความฝันที่แดนจะได้ไปใช้ชีวิตที่ปลอดภัยในฐานะผู้ลี้ภัยใกล้เป็นจริงขึ้นทุกที  

พ่อถูกทางการเวียดนามจับตัวไปทรมานหลังผมจากมาไม่กี่เดือน 

เดือนกรกฎาคมในปีเดียวกันกับที่เขาตัดสินใจลี้ภัย แดนได้รับข่าวจากทางบ้านว่าตำรวจเชิญตัวพ่อและแม่ไปที่สถานีตำรวจ แม่ได้รับการปล่อยตัวกลับบ้าน แต่พ่อถูกจับและถูกทรมานนานแปดเดือนเพื่อให้สารภาพว่าก่ออาชญากรรมที่เป็นภัยต่อความมั่นคงตามที่ทางการเวียดนามกล่าวหา จนถึงเวลานี้ พ่อก็ยังอยู่ในเรือนจำ 

พ่อไม่ใช่ผู้ถูกกระทำรายแรกในครอบครัวของแดน เรื่องแบบนี้เคยเกิดขึ้นกับลุงและตาของเขามาแล้ว หลังออกจากเรือนจำในปี 2550 ตาเล่าให้แดนฟังว่าตาถูกตั้งข้อหาว่ามีความคิดต่อต้านรัฐบาลเวียดนามเพราะเป็นมิชชั่นารีสอนศาสนาให้เด็ก ๆ ในคริสตจักร  

ศาสนาคริสต์ที่ชาวมองตานญาดศรัทธาคือ “ปีศาจร้าย” สำหรับทางการเวียดนาม 

เรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นจากทัศนคติของทางการเวียดนามมาตั้งแต่สมัยอดีตว่าศาสนาคริสต์เป็น “ศาสนาต่างชาติ”  รัฐบาลเวียดนามประกาศชัดเจนว่ามีนโยบายจำกัดศาสนาที่เป็น “ทางของปีศาจ” ซึ่งนั่นก็รวมถึงศาสนาคริสต์ที่ชาวมองตานญาดนับถือมายาวนาน 

รัฐบาลเวียดนามเฝ้าติดตามผู้นับบถือศาสนาคริสต์ โดยอ้างว่ากลุ่มศาสนาคริสต์มีการเคลื่อนไหวทางการเมืองและเกี่ยวข้องกับความมั่นคงของประเทศ 

ในช่วงปี 2557 จนถึงต้นปี 2558 เจ้าหน้าที่ตำรวจและเจ้าหน้าที่รัฐกักตัวชาวมองตานญาดไปสอบสวนเกี่ยวกับการทำกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับศาสนาคริสต์และการเมืองและแผนที่จะลี้ภัยออกจากเวียดนาม  บางรายถูกกักตัวอยู่หลายเดือน  ในระหว่างการสอบสวน บางรายบอกว่าถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจทุบตี ตบหน้า 

“ที่เวียดนาม เราไม่เคยรู้สึกปลอดภัยเวลาอยู่ในโบสถ์ เราร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้าด้วยความกลัว เราต้องระมัดระวัง เราไม่มีความสงบในจิตใจเวลานมัสการพระเจ้า…เรากลัว บางคนเมื่อหนีมาเมืองไทย เขาได้มีความสงบใจ ไม่ต้องระมัดระวังในการร้องเพลงหรือกล่าวนมัสการ เขาร้องไห้ออกมาเลยนะครับ” 

แดน ให้สัมภาษณ์กับนิตยสาร WAY เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2562