“เรามีตัวตน ไม่ก้มหัวศิโรราบ ลุกขึ้นเปล่งเสียงเพื่อทุกอัตลักษณ์ทางเพศ”

ช่วงเดือนเมษายน–มิถุนายน 2568 ประเทศไทยมีบรรยากาศการชุมนุมที่กระตือรือล้อเต็มไปด้วยหลากหลายประเด็น โดยมีการชุมนุมเกิดขึ้นอย่างน้อย 48 ครั้ง และหากนับการชุมนุมปักหลักค้างคืนต่อเนื่องเป็นครั้งแรก จะรวมสูงถึง 226 ครั้ง เพิ่มขึ้นจากไตรมาสแรกถึงร้อยละ 172 หรือ 143 ครั้ง ซึ่งสะท้อนถึงความเข้มข้นของการเคลื่อนไหวในช่วงเวลานี้

แอมเนสตี้ อินเตอร์เนชั่นแนล ประเทศไทยขอเชิญส่งภาพชุดเข้าประกวด ในหัวข้อ “สิทธิมนุษยชน” สำหรับสื่อมวลชนและบุคคลทั่วไป

เมื่อวันที่ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2491 (ค.ศ.1948) สมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติมีมติรับรองปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน (The Universal Declaration of Human Rights) และประกาศให้วันที่ 10 ธันวาคมของทุกปีเป็นวันสิทธิมนุษยชนสากล (Human Rights Day) และนับตั้งแต่นั้นมากลไกและเครื่องมือด้านสิทธิมนุษยชนก็ได้รับการพัฒนาขึ้น เพื่อรับประกันการมีสิทธิขั้นพื้นฐานของมนุษยชาติและป้องกันมิให้เกิดการละเมิดสิทธิมนุษยชน ดังนั้น ในวันสิทธิมนุษยชน ประชาคมต่างๆ ทั่วโลกจึงร่วมเฉลิมฉลองภายใต้แนวคิดหลักว่า “เราทุกคนเกิดมามีอิสระเสรี มีศักดิ์ศรี และสิทธิที่เสมอภาคกัน”

หากเพียงแค่ลองจินตนาการว่าวันนึงที่ดินที่คุณอาศัยมามากกว่าทศวรรษ กำลังจะมีการสร้างพื้นที่ท่าเรือกว่า 6000 ไร่ และลองจินตนาการอีกครั้งว่าพื้นที่ที่คุณออกไปทำงานเลี้ยงชีพกำลังจะถูกปิดกั้นจากโครงการขนาดมหึมาของรัฐบาล เพียงแค่นั้นคุณจะทำอย่างไร

ในห้วงเวลาแห่งวันชนเผ่าพื้นเมืองโลก 9 สิงหาคม 2568 ในปีนี้ เสียงแสดงความยินดีจากหลายฝ่ายต่อร่างพระราชบัญญัติคุ้มครองและส่งเสริมวิถีชีวิตกลุ่มชาติพันธุ์ พ.ศ. … ที่เพิ่งผ่านสภาด้วยคะแนนเอกฉันท์ 421 เสียง เมื่อวันที่ 6 สิงหาคม 2568 ก้องกังวานไปทั่วประเทศในเครือข่ายพี่น้องชาติพันธุ์และทุกคนที่ติดตามเรื่องนี้ ทว่าในอีกมุมที่เงียบกว่า กลับมีคำถามที่ต้องฟังให้ลึกกว่าเสียงปรบมือและคำยินดี นั่นคือ…อะไรที่กฎหมายยังไม่ได้พูดถึงหรือยังไม่มีความชัดเจนในการนำมาใช้จริง

“มันก็เหมือนกับสิ่งที่แอมเนสตี้ได้รณรงค์มาตลอดคือไม่ควรมีใครโดนจำคุกหรือถูกดำเนินคดีจากการแสดงออกทางการเมือง” 

“สิทธิมนุษยชนไม่ควรเป็นแค่ชื่อที่ใช้เรียกในห้องประชุมหรือบนเวที แต่ควรเป็นสิ่งที่มีอยู่ในทุกจานข้าว ทุกลมหายใจ ทุกความสัมพันธ์ที่เราเลือกจะมีเรื่องสิทธิต่อกันและกัน” 

เมื่อวันที่ 28 กรกฎาคมที่ผ่านมา อาวดา อัล-ฮาทาลีน (Awda Al-Hathaleen) นักกิจกรรมด้านสิทธิมนุษยชนชาวปาเลสไตน์คนสำคัญ ถูกยิงเสียชีวิตในเวลากลางคืน ที่หมู่บ้านอุมม์ อัล-เคฮีร์ (Umm Al-Kheir) เขตเวสต์แบงก์ ซึ่งอยู่ภายใต้การยึดครองของอิสราเอล

“ของขวัญที่เรามอบผ่านการบริจาคให้แอมเนสตี้คือ ‘ความรู้’ และ ‘ความหวัง’ ที่ส่งต่อไปได้ไม่รู้จบ ทุกอย่างไม่ใช่ของขวัญชิ้นเดียว แต่เป็นของขวัญที่ขยายออกไปได้เป็นร้อยเป็นพัน” 

“เราไม่มีอาวุธอะไร นอกจากคำพูด” 

วันที่คุยกับ Thai Political Tarot คือวันที่เรารู้ว่า ประเทศไทยจะยังไม่มีนิรโทษกรรมประชาชน